3 Bundesliga zawsze była trochę Retro Ligą. Ot dużu upadłych wyblakłych firm. Gdy ktoś nagle spadł tu z piłkarskiego piedestału tak jak ostatnio Arminia Bielefeld przekraczał wrota Hadesu i ciężko znaleźć drogę odwrotu. Takie Schalke 04 walczy o to by tu nie trafić ; bo wybór między ciągle na wpół amatorską 3, a będącą na Topie 2 Bundesligą to jak kolosalna przepaść. Energie Cottbus jest na dobrej drodze by wrócić do poważnej piłki.

Co powie Tata?

Energie grało w Bundeslidze w latach 90tych i dwutysięcznych. Było taką niemiecką Odrą Wodzisław tamtego okresu. Bez wielkich środków za to z międzynarodową kolonią. Na kilka lat wystarczyło na utrzymanie na tym szczeblu. Z Polakow grali tu między innymi Radosław Kałużny, Witold Wawrzyczek i Andrzej Kobylański. A przy tym był to klub z ogromnym charakterem i sercem do gry.

I właśnie Radosław Kałużny często wspomina Energie na łamach cyklu „Co powie Tata?” w Przeglądzie Sportowym. Z sympatią wspomina międzynarodową szatnię, choć nie zawsze z aż tak sympatią wspomina kolegów pochodzących z krajów bałkańskich. No cóż wiemy, że postjugosłowiańscy stranieri nie mają łatwego charakteru, ale „Tata” też jak sam przyznaje do aniołów szatni nie należał.

Ku odbudowie

Po 10 latach niebytu Energie przewodzi stawce 3 Bundesligi. Wszystko wskazuje na to, że sukces klubu nie jest przypadkowy. „Tu musi być jakiś plan”- jak mówią i jest. Energie postawiło na szkolenie młodzieży. Dość powiedzieć że wyszli stąd reprezentanci Niemiec; Tim Kleindiest i Maximilian Beier. A i sam system szkolenia młodzieży został starannie przygotowany.

Jak przyznają dyrektorzy klubu ; sama Akademia oparta jest na kilku fundamentach. Młodzi piłkarze przeważnie źle znoszą rozłąkę z rodzicami. Tutaj przebywają blisko domu, a klub wręcz pilnuje i dba o ich relacje w domu, stanowią one wręcz jedno z kryterium oceny.

Wartości Energie Cottbus

Jak wiemy dzisiaj każda organizacja musi opierać się o jakieś wartości. VVL Wolfsburg to przykład klubu, który ma ogromny potencjał, ale pewien proble z byciem marką, z którą identyfikują się mieszkańcy regionu. Energie ma tu bardzo przemyślany system.

Przede wszystkim dla piłkarzy z grup młodzieżowych na pierwszym miejscu jest rozwój, zarobki są bardzo skromne. Oczywiście nie chodzi o to, żeby piłkarz nie wyrabiał w sobie zasady „za godziwą pracę godziwa płaca”- to dziś kluczowa część funkcjonowania futbolu jak i całej gospodarki. Bardziej klub uważa, że na zarobki przyjdzie czas, w młodym wieku ważny jest rozwój i utrzymanie się na rynku. A także wykształcenie w sobie właściwych sportowych wartości, które zaowocują w dorosłym życiu, w sferze finansowej, ale też w sferze radości z wykonywania zawodu. A jak komuś się nie uda? Sportowa mentalność przełoży się na sukcesy w innych dziedzinach życia.

Klub myśli o zyskach, ale te zyski osiąga w sposób mądry. Władze pytają siebie ; jaki jest sens sprzedaży piłkarza, który odejdzie w wieku 15 lat i potem stanie się częścią systemu innego klubu. Lepiej najpierw wykorzystać potencjał dziewietnasto czy dwudziestoletnich zawodników u siebie, po ty by wykonać progres sportowy, a dopiero potem sprzedać ich na wyższy poziom.

I na tym wyższym poziomie ; na razie w sensie 2 Bundesligi, ma szansę znaleźć się Energie. Problem to jednak infrastuktura, Z obecną pamiętającą poprzednią ; udaną koniec końców epokę, może być ciężko z licencją. Ale zaraz zaraz jak powiedzieć po niemiecku : „nothing is impossible?”