W związku z tym przygotowałem wszystko co trzeba wiedzieć o każdej z reprezentacji. Kto jest faworytem, kto ma szansę zaskoczyć, jacy piłkarze zagrają?
O tym wszystkim będziecie mogli przeczytać w tej serii artykułów.

CZĘŚĆ 1, GRUPA A

GRUZJA

Gruzini są gospodarzami tego turnieju wraz z Rumunią, a w grupie przyjdzie im się zmierzyć z Portugalią, Belgią i Holandią. Grupa zapowiada się bardzo ciężko, a eksperci zwykli nazywać ją grupą śmierci.
Selekcjonerem jest 43-letni Ramaz Svanadze, czyli emerytowany piłkarz takich klubów jak Dynamo Tbilisi, czy Lokomotiv. Przez całą swoją karierę nie opuścił Gruzji, grając w 5 klubach ze swojego kraju. Nigdy nie udało mu się przebić do seniorskiej drużyny Gruzji, lecz nabrał doświadczenia grając w młodzieżówkach. Co mu nie udało się za kariery piłkarskiej, to udało się za kariery trenerskiej. W wieku 39 lat po totalnie beznadziejnych wynikach Vladimíra Weissa przejął on stery w dorosłej reprezentacji Gruzji. Był on jednak tylko tymczasowym trenerem na pół sezonu i na ławce trenerskiej przesiedział tylko jeden mecz z Estonią, który Gruzja zremisowała 0-0. Przed eliminacjami do Mundialu w Katarze został on zastąpiony Willym Sagnolem (obecnym selekcjonerem Gruzji).

Swoją karierę w obecnie trenowanej ekipie rozpoczął na początku 2021 roku, wygrywając z Białoruską młodzieżówką 4-1. Svanadze, passę bez porażki jako menadżer U-21 zdołał utrzymać przez 5 meczów, pokonując m. in. Anglików 3-2. I to jest właściwie jeden z jego większych sukcesów, gdyż inne mecze z rywalami z „wyższej półki” zakończyły się porażkami. Warto jednak nadmienić, że wszystkie mecze w których trenował swoich młodszych rodaków były towarzyskie i ten turniej będzie pierwszym, jakże wielkim testem dla Ramaza.

Przed 43-letnim trenerem stoi o tyle ciężkie wyzwanie, że są to pierwsze w historii mistrzostwa Europy U-21 w jakich udział weźmie Gruzja. Oczekiwanie kibiców również są spore, bo będą mogli obserwować oni mecze na swojej ziemi.

W kadrze najwięcej piłkarzy jest ze stołecznego Dynama Tbilisi, a z samej Gruzji w całej kadrze jest 14-tu piłkarzy. 9-ciu występujących za granicą (2 w Dynamie Moskwa, po jednej z Szachtara Donieck, Bordeaux, Valencii, Lecha Poznań, FK Sarajewo i Crveny Zvezdy).
Najlepszym na papierze zawodnikiem jest Giorgi Mamardashvili – bramkarz Valencii. Gra on pełne mecze w La Lidze, lecz wiadomo, że ten sezon w wykonaniu drużyny ze wschodniego wybrzeża Hiszpanii nie należał do najlepszych.
Jednakże doświadczenie na boiskach jednej z lepszych lig świata bardzo przyda się Gruzji w tym turnieju, szczególnie między słupkami.

PORTUGALIA

Ponownie zaczniemy od trenera. Nim jest Rui Jorge, były piłkarz takich klubów jak Sporting Lizbona, czy FC Porto, a także 45-krotny reprezentant Portugalii, który brał udział w Euro 2000 i 2004, a także na historycznym i dramatycznym dla Polaków – Mundialu 2002 w Korei Południowej i Japonii. Karierę piłkarską porzucił w wieku 33 lat, a w wieku 36 lat zajął się profesjonalnym menadżerowaniem. Zaczął od Belenenses, lecz nie pobył tam długo, bo tylko rok. Jednak w 2010, Portugalski związek piłkarski zaufał Jorge’mu i powierzył mu funkcję głównego selekcjonera reprezentacji Portugalii do lat 21. I na tej posadzie trzyma się od 13 lat. Pod jego skrzydłami, dojrzewali piłkarsko m. in. Bernardo Silva, Vitinha, Joao Mario, czy Rafa Leao.

Samo doświadczenie Portugalczyków na tym turnieju nie jest duże, ale za to obfite w sukcesy. Byli oni na podium 4 razy, ulegając w finale 3 razy. Ostatni raz gdy byli w finale mistrzostw europy miał miejsce przed dwoma laty, na turnieju w Słowenii i na Węgrzech. Wówczas ulegli reprezentacji Niemiec 0-1.
Jak można się więc spodziewać – oczekiwania wobec drużyny Rui’ego są ogromne. Fani liczą na triumf w turnieju, a piłkarze chcą temu wyzwaniu sprostać.


A kto będzie reprezentował Portugalię na tym turnieju?

Menadżer z kilkunastoletnim stażem postawił na różnorodność. Od zawodników z krajowego podwórka, przez Lecha Poznań, aż do Arsenalu. Na papierze, najlepszym ze wszystkich powołanych wydaje się Fabio Vieira, świeżo upieczony wicemistrz Anglii z Kanonierami. Grał on pełne mecze w Lidze Europy, oraz otrzymywał szansę od Artety wchodząc z ławki w Premier League.

Podsumowując, w powołanej przez Rui Jorge’go kadrze znajduje się 12-stu zawodników grających na codzień w Portugalii i 11-stu zawodników zagranicznych klubów (Arsenal, PSV, Lech Poznań, Ajax, Almeria, Watford, Wolverhampton, Paok, Valencia)

BELGIA

Patrząc na to jakie sukcesy kiedyś odnosiła reprezentacja seniorska Belgii, aż dziwne, że na Euro U-21 grali oni tylko 2 razy. Było tak w roku 2007 i 2019. Ciekawostką jest to, że w 2007 roku w fazie grupowej również podejmowali oni Holandię i Portugalię, a zamiast Gruzji mieli jeszcze Izrael (który również zagra na tegorocznych mistrzostwach).

Wówczas Belgom udało się wyjść z 2 miejsca w grupie eliminując Portugalczyków i odpadając w półfinale po porażce 0-2 z Serbami. Następny występ, w roku 2019 Belgia ukończyła na ostatnim miejscu w grupie, ulegając naszym 2-3.

Za sterami U-21 jest Jacky Mathijssen, który
w Lipcu tego roku ukończy 60 lat. Trenerem jest od 2001 roku, a na koncie ma 11 klubów i dwie młodzieżówki Czerwonych diabłów (U-21 które trenuje obecnie i U-19).
Trenerem najlepszych zawodników z Belgii do lat 21 jest od 3 lat i póki co największym jego sukcesem jest awans na tegoroczne mistrzostwa Starego Kontynentu.

A kto będzie śpiewał hymn Belgii na Gruzińskiej ziemi?

12 zawodników z Belgii i 11 grających za granicą. Tak wygląda podział reprezentacyjny. Najbardziej doświadczonym zawodnikiem jest Charles De Ketelaere, który od zeszłego roku gra w barwach AC Milanu. Jego wartośc rynkowa to 22 miliony euro.

A jak oczekiwania?
Patrząc obiektywnie na zeszłe lata to sukcesem będzie wyjście z grupy. Ja obiektywnie zakładam 2/3 miejsce, bo kluczowy będzie mecz z innym krajem Beneluksu, czyli Holandią

No właśnie, a jak zapowiada się występ HOLANDII?

Ostatnią do opisania drużyną z grupy A jest drużyna Oranje, a bardziej Jong Oranje. Jest to 2-krotny triumfator opisywanych przeze mnie rozgrywek z lat 2006 i 2007, a także półfinalista poprzedniej edycji.

Na ławce trenerskiej Niderlandczyków do lat 21 zasiada nieprzerwanie od 2018 roku, a w głównej drużynie pełni funkcję asystenta od 2020 roku. Mowa o Erwinie van de Looi. Poza tym, trenersko był związany z Groningen przez 8 lat. Początkowo trenując młodzieżówkę, później będąc asystentem pierwszego zespołu, by przez 3 lata pełnić funkcję głównego menadżera. Za jego pobytu udało się Trots van het Noorden sięgnąć po puchar Holandii w roku 2015.

W kadrze mamy standardowy już dla tej grupy podział na 11 zawodników z zagranicy i 12 z rodzimego podwórka.
Najlepszego zawodnika ciężko znaleźć, lecz warto uznać to jaką zespół gra piłkę i to, że od 4 lat ta ekipa przegrała tylko 2 razy. Powtarzam, 2 razy!

Tymson Michejda.